Czym był by Ciechocinek bez kompleksu tężni solankowych? Wszak to najbardziej charakterystyczna konstrukcja tego uzdrowiska. Tężnie solankowe to cel spacerów kuracjuszy przebywających na leczeniu w sanatoriach Ciechocinka. To atrakcja turystyczna przyciągająca turystów z całego kraju.

Tężnie w Ciechocinku są jedyną o takiej skali drewnianą konstrukcją w Europie, służącą do odparowywania wody z solanki. Projektantem ich jest Jakub Graff, profesor Akademii Górniczej w Kielcach. Początek prac budowlanych przy tężniach I i II to rok 1824. Po czterech latach budowy, w roku 1828, dwie tężnie zostały oddane do użytku. Niebawem w roku 1859 wybudowana ostatnią tężnie nr III. Solanka na szczyt tężni przepompowywana jest ze źródła głębinowego nazywanego popularnie "Grzybkiem" ze względu na swój charakterystyczny wygląd. Solanka spływa i sączy się po ścianach tężni wypełnionych tarniną. Dzięki temu procesowi, dodatkowo wspomaganemu wiatrem i słońcem wydzielają się do powietrza tak korzystne dla zdrowia aerozole.

Pośród tężni ulokowany jest basen termalno-solankowy (obecnie nieczynny). Wokół tężni kuracjusze chętnie spacerują oraz zasiadają na ławkach. To najlepszy moment na poddawanie się inhalacjom. Wdychany jod pozytywnie wpływa na nasze zdrowie. Jego niedobór ma wpływ na pracę tarczycy. To z kolei produkuje hormony regulujące przemianę materii.

Tężnie w Ciechocinku to symbol tego uzdrowiska. To największa atrakcja miasta, która zachwyca już kolejne pokolenia kuracjuszy przybywających na leczenie do wód.